Onze deelnemers fietsten een tocht van één van de pioniers. De grondleggers kwamen op het idee de Alpen te doorkruisen met een mountainbike. Voorgangers deden het al te voet of zoals Hannibal op een olifant. Nu is het de beurt aan de Vasa mountainbikers om de sporen van de leggers te volgen. Helemaal van Duitsland tot aan Lago di Garda in Italië.
Regen!
De eerste dag gingen onze deelnemers goed in de kleren op weg. We mochten al onze regenkleding uit de tas halen. Onderweg bleek deze zelfs niet toereikend. Een aantal noodgrepen bestonden uit plastic handschoenen van het tankstation, vuilniszakken als overschoenen of een plastic douchemuts over de helm. Er werd zelfs nog gestript onderweg in lokale restaurants. Bijna alle natte kleren gingen uit en verdwenen in het drooghok. Na een uitgebreide en uitgerekte lunch was het dan toch echt tijd om te gaan. Aan het eind van de dag kwam men wat verkleumd aan maar desondanks met een enorme glimlach.
Sneeuw!
Waar we de eerste dagen nog niet heel hoog de bergen ingingen, is dit op dag twee een ander geval. De regen viel op de berg als grote witte dwarrelende vlokken waar een wintersporter heel blij van zou worden. Als zomersporter zorgde dit voor wat meer uitdagingen. Omdat we Niemandsland ingingen besloten we om toch maar een aangepaste route te rijden om de sneeuw te ontwijken. Toen we aankwamen bij het hotel in Ischgl kregen we van de hoteleigenaar skipassen toegeschoven en menigeen besloot om toch even boven te kijken. De bergen met de witte toppen zorgden voor oogverblindende beelden.
Zwitserland
Een dag eerder waren we in Duitsland en Oostenrijk en nu gingen we alweer naar Zwitserland. St. Maria is een typisch fraai Zwitserse dorp. Deze oude militaire standplaats is totaal getransformeerd. Boven op de Umbrail pass vind je nog een vervallen stelling om de flanken te beveiligen. Om in St. Maria aan te komen moesten we nog wel even twee flinke bergen over. In Ischgl kregen we daarbij wat hulp van twee liften. Gelukkig maar, want bijna iedereen had de hele dag nodig om aan te komen bij de finish.
Autopech
Soms zit het niet mee voor de begeleiding. De weg naar Bormio is afgesloten! Dus ‘iets’ om, via het belastingparadijs Livigno. Jammer genoeg stopte de bus er halverwege mee. Wellicht was de bus, net zo als sommige deelnemers, aan wat rust toe, want na een korte pauze kon de reis vervolgd worden. De rest genoot deze dag van alweer een heel mooie rit met een afsluiting waar de kasseien van Parijs-Roubaix niks bij zijn. Toen de bus aankwam was iedereen net binnen en hadden zich inmiddels vermaakt met een heerlijk biertje op het terras in het sfeervolle Gorsio.
Een uitdagende dag
De dag startte gemoedelijk met een heerlijke beklimming, hoe anders zou het einde van de etappe zijn. Een wandelpad gevuld met grote keien. Door de tijd hadden deze zich goed verspreid en vormen een kilometer lang stuiterpad met flinke uitdagingen. Iedereen overleefde de trail en mocht ontspannen richting het hotel uitrollen. Nog even op het gras met de beentjes omhoog onder het genot van een lekker drankje. We sloten af met een enorme pizza!
Relaxed dagje
Sommigen maakten er een ontspannen dagje van. Met behulp van de lift in Doalasa ging het naar boven in het bike-park Val di Sol, bekend van de UCI World Cup Downhill. Die trail sloegen we toch maar even over. Via mooie uitzichten op indrukwekkende bergen ging het dan richting het bekende wintersportplaatsje Madonna di Campiglio. In een dorp bezaaid met hotels zochten wij de mooiste uit en stalden er onze fietsen. Maar niet voordat we een rondje op de pump track hadden gemaakt die er voor de deur ligt.
Lago di Garda!
Het einddoel ging dan toch bereikt worden. Iedereen presteerde het om deze week vanuit Duitsland naar het Gardameer te fietsen. Deze tocht kenmerkte zich weer door de bijzonder fraaie omgeving waarin wij mochten fietsen. We voelden ons allemaal weer bevoorrecht dat we dit mee mochten maken. Om daar maar gelijk een schepje bovenop te doen proostten we onder het genot van de Italiaanse zon en het typische Lago di Garda briesje wind. Nog heel even snoven we zoveel mogelijk van de sfeer op die er heerste in het bruisende Torbole waar de surfers en mountainbikers in de meerderheid waren. In de bus gingen bij menigeen de ogen nog even dicht. Daarachter werd alweer weg gedroomd naar volgend jaar.
In 2020 de Joe route rijden?
Geef, geheel vrijblijvend, je interesse en voorkeursdatum op. Dan nemen we je wensen mee bij het ontwikkelen van het nieuwe reisprogramma.
